Namaszczenie chorych można udzielać całej grupie lub pojedynczym osobom. W ciężkiej chorobie może być udzielony nawet dzieciom, które jeszcze nie były u spowiedzi i Komunii Świętej. W ciężkiej chorobie, nawet gdy nie wydaje się być ona śmiertelną, chrześcijanin powinien poprosić o sakrament namaszczenia. Apostoł Jakub pisze: "Choruje ktoś wśród was? Nich sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone-" (Jk 5,14-15).

Sobór Watykański II poucza nas: "Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił, a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa przysparzali dobra ludowi Bożemu" (Konstytucja dogmatyczna o Kościele, art. 11).

Zmarły już żadnego sakramentu przyjąć nie może. W razie wątpliwości, czy śmierć nastąpiła, namaszcza się warunkowo.